Jeśliby potraktować nasze emocje jako sekretne ingrediencje, to łatwo można zauważyć w jaki sposób należy je połączyć aby powstała kłótnia. I tutaj nie ma co filozofować, gdyż elementem zapalnym może być byle gówno. Od dawna niewyniesione śmieci, piętrzące się w kuchni garnki, zwlekanie z ważnymi decyzjami czy niewyjaśnione znajomości – wszystko może się skończyć niebezpieczną reakcją, niczym dolanie wody do kwasu. W niestabilnych warunkach panujących w naszych głowach podczas kłótni, rodzą sie potworki, które z sadystyczną przyjemnością, równą ekstazie, serwujemy ludziom nam najbliższym.

Jeśliby potraktować nasze emocje jako sekretne ingrediencje, to łatwo można zauważyć w jaki sposób należy je połączyć aby powstała kłótnia. I tutaj nie ma co filozofować, gdyż elementem zapalnym może być byle gówno. Od dawna niewyniesione śmieci, piętrzące się w kuchni garnki, zwlekanie z ważnymi decyzjami czy niewyjaśnione znajomości – wszystko może się skończyć niebezpieczną reakcją, niczym dolanie wody do kwasu. W niestabilnych warunkach panujących w naszych głowach podczas kłótni, rodzą sie potworki, które z sadystyczną przyjemnością, równą ekstazie, serwujemy ludziom nam najbliższym.

Szczypata uszczypilwości

Zaczyna się spokojnie. Na początku testujemy na ile pozwala nam sytuacja. Zaczynamy więc od nic nieznaczących, mimochodem rzucanych szpileczek. Niby wszystko ok, ale nasz sarkazm zaczyna z biegiem czasu coraz bardziej przypowminać swoimi właściwościami stężony kwas solny. W efekcie przepalamy się przez tę cienką powłokę wyrozumiałości i szczypiąc, wżeramy się w mięsisty środek powodując w przeciwniku odruch obronny. Tak, tak! W tej chwili, to już nie istotne jak blisko ze sobą jesteśmy. Druga osoba jest przeciwnikiem i jeśli do tej pory pozostawała biernym obserwatorem to teraz ustala swoją strategię na najbliższe minuty rozmowy.
Więcej >

Co to jest lunatykowanie?
Lunatycy mają tendencję do przemieszczania się będąc głębokim śnie. Mogą opuszczać własne łóżko, a czasem nawet wychodzić z domu. Lunatykowanie trwa zwykle przez kilka minut i może wystąpić 3 – 4 razy w tygodniu. Jednak niektórzy ludzie lunatykują przez dłuższy okres czasu i rzadziej. Kiedy to się kończy, większość ludzi może przypomnieć sobie bardzo niewiele z tego, co zrobili, jeśli coś w ogóle. Zazwyczaj lunatykowanie zaczyna się w dzieciństwie, mniej występuje u nastolatków i zanika w wieku dorosłym. Jednak dla niektórych osób może trwać przez większość swojego życia. Im dłużej lunatykujemy jako dzieci, tym większa szansa, że będziemy lunatykować jako dorośli.

Więcej >

Medycyna tybetańska sięga korzeniami drugiego tysiąclecia p.n.e.

Dla „Nie z tej ziemi”: Barbara Hill

Legenda głosi, że w IX wieku król Tybetu rozesłał gońców wyposażonych w pokaźne worki złota do Indii, Chin, Kaszmiru i Nepalu, aby zaprosili na jego dwór najznamienitszych medyków. Sławni lekarze przebywali w Tybecie przez rok, pilnie ucząc się języka, a potem zajęli się tłumaczeniem opasłych tomów swych dzieł. W ten sposób Tybetańczycy poznali osiągnięcia najsłynniejszych postaci medycyny Orientu, a ich sztuka uzdrawiania stała się kompilacją wiedzy pięciu krajów.

Sama medycyna tybetańska sięga korzeniami drugiego tysiąclecia p.n.e. i opiera się głównie na światopoglądzie buddyjskim, zwanym niezwykle romantycznie „diamentowym pojazdem”. świat zewnętrzny to tylko ułuda, przejawy próżni, należy więc tak żyć, by poczuć się cząstką Wszechświata. Wówczas nawet nie zauważy się własnej śmierci!

Naczelną buddyjską cnotą jest współczucie. Medycyna tybetańska nie ograniczała się do leczenia, była nauką sztuki życia, i naturalnie — filozofii. Odpowiednikiem taoistycznych sił jang i jin, składających się na siłę życiową chi, były trzy elementy: chi — powietrze, szara — żółć, i badahan — płyn. Według nomenklatury Hipokratesa owe elementy to humory, czyli wilgocie. Zarówno wszechświat, jak i organizm ludzki składają się z tych trzech czynników. Oto jak w ujęciu tybetańskim powstaje komórka: na jej składniki oddziałują energie wszechświata, wprowadzając ład. Jednocześnie łączą się chi, szara i badahan, i obejmują odpowiednie funkcje. Dopiero wówczas możemy mówić o narodzinach komórki.

Ośrodki chi zajmują się produkcją i przyswajaniem energii, głównym zadaniem szary jest ogrzewanie komórek, badahan zaś dostarcza organizmowi żywotnych soków. Zachwianie równowagi tych elementów może oczywiście wywołać chorobę ale… nie tylko. Np. osłabienie szary zabiera siłę woli i energię życiową, a zbyt duża zawartość szary przyczynia się do narastania egoizmu, zazdrości, może też wywoływać ataki wściekłości. Jeśli organizm cierpi na nadmiar chi, to „pacjent” staje się nieuczuciowy i podobny temperamentem do zimnej ryby. Zasada sprzężenia zwrotnego, jedna z istotniejszych w systemach Orientu, potwierdza się i tutaj.
Więcej >

Każdy z nas w którymś momencie życia doznał uczucia silnego gniewu. Złość można postrzegać jako naturalną odpowiedź naszego organizmu na ból – zarówno fizyczny jak i psychiczny.

To właśnie potrzeba reakcji na ból rozpala w nas uczucie gniewu: próbujemy zidentyfikować przyczynę dyskomfortu, zewnętrzny czynnik – zjawisko lub osobę – który w bezwzględny sposób zamachnął się na nasz spokój. Emocjom tak obezwładniającym jak gniew towarzyszy najczęściej agresja i wrogość do otoczenia. Objawy takiego stanu mogą być niegroźne – poirytowanie, jak i bardziej dotkliwe – wściekłość. Gniew może rzeczywiście przynieść oczekiwane rezultaty, ale niekiedy bywa także przyczyną kolejnych problemów.

Chińska medycyna charakteryzuje gniew jako kardynalną emocję odpowiedzialną za postępujące niszczenie wielu ważnych organów i układów w naszym ciele. Pacjenci, w szczególności ci, którzy doświadczyli poważnych zdrowotnych komplikacji, mogą mieć wyjątkowe kłopoty z pogodzeniem chińskich założeń – ciało i umysł są ze sobą ściśle powiązane i bezpośrednio na siebie oddziałują – z tradycją medycyny Zachodu. A jednak, w obu systemach dostrzega się, że wpływ gniewu na nasze zdrowie bywa bardzo poważny i dalekosiężny.
Więcej >

Dla „Nie z tej ziemi”, opracował Stanisław Adamski

„Runy Odyna” ułatwiają ci wejrzenie w siebie samego, spojrzenie na twoich najbliższych i pozwalają ci stać się lepszym człowiekiem!

W pierwszym lub drugim stuleciu po narodzeniu Chrystusa ludy germańskie w Europie Północnej zaczęły używać alfabetu, składającego się z runów.

Jak głosi mitologia nordycka, wiedza o runach pochodzi od Odyna, jednookiego boga, posiadającego wiedzę okultystyczną i ochraniającego wszystkich bohaterów. Odyn wprowadzał w tajniki tego alfabetu tylko nielicznych, oni zaś przekazywali dalej nabytą przez siebie wiedzę o runach.

Nie tylko Nie z tej ziemi, czytaj: w WEEKENDZIE – Nowego Dziennika

Niektórzy używali runy do wróżb, ale nie tylko. Wykorzystywano je przy leczeniu chorych, przy próbach wpłynięcia na bogów pogody, a także przy udzielaniu pomocy w ucieczce przed prześladowcami. Aby mężowie stali się bardziej waleczni, ryto runy na ich mieczach. Podobnie na amuletach i talizmanach, mających sprzyjać szczęściu i miłości.

Runy opisane w tym artykule to runy lecznicze, które w żaden sposób nie mogą ci zaszkodzić. Naucz się ich języka i pozwól, aby do ciebie przemówiły. Pamiętaj – nie jest to przepowiednia przyszłości, lecz raczej konsultowanie się z wyrocznią. Wyrocznia nie daje ci żadnych rad odnośnie sposobu postępowania, nie mówi o tym, co się wydarzy. Kieruje twoją uwagę na ukryte, stale istniejące siły i motywy, tworzące twoją przyszłość.
Więcej >

Naucz się nowego języka w ciągu trzech tygodni. Pamiętaj wszystko dziesięciokrotnie lepiej niż przedtem. Wykorzystuj lepiej czas – pracuj bardziej efektywnie. Czytaj dwukrotnie szybciej.

Superauka lub nauka sugestiopedii, jak nazywa się ją w Rosji i Europie, to bezstresowy system nauczania. oparty na badaniach psychiki, na Indyjskiej raja jodze i na zachodniej technice biofeedbacku. Supernauka zrewolucjonizowała tradycyjny system kształcenia i dotychczasowe mniemanie o inteligencji. Technika ta jest bardzo prosta można ja stosować u siebie w domu. Okazało się, że nasze możliwości uczenia się i zapamiętywania bardzo dużych partii materiału są praktycznie nieograniczone!

Wyobraźmy sobie: Znajdujemy się w Instytucie Sugestologii w Sofii. Grupa robotników, zmęczonych po ciężkim dniu pracy w fabryce, przychodzi na kurs języka francuskiego. W tym Instytucie super-nauka jest wykorzystywana do kształcenia się w zakresie języków obcych, a także zawodowych specjalizacji.
Więcej >